De European Launcher Development Organisation (ELDO) werd in het begin van de jaren ’60 opgericht. Het had als belangrijkste taak Europa te voorzien van een eigen lanceermiddel. Op deze manier zou een land als België toegang krijgen tot de ruimte en zou Europa niet meer afhankelijk zijn van de andere grotere naties. Een aantal Europese landen, verenigd in de ELDO, riepen hierdoor het Europa raketprogramma in het leven maar uiteindelijk zou dit project uitdraaien op een fiasco.
Na het succes van de Ariane 1, 2 en 3 raketten begon het Europese ruimtevaartagentschap ESA in 1983 met het ontwerp van een nieuwe generatie Ariane draagraketten. Deze 'Ariane 4' raket bestond uit zeven verschillende versies die een gewicht van 1,8 ton tot 4,9 ton tot in een geostationaire transferbaan om de Aarde konden brengen. Op 15 juni 1988 vond de eerste lancering plaats van een Ariane 4 raket waarbij drie kunstmanen met succes in de ruimte gebracht werden.